Naprawde pomaga mi swiadomosc, ze nie jestem sama. I ja rowniez ciagle staram sie byc czyms zajeta zeby tylko nie myslec o wymyslonych dolegliwosciach. Najelpiej jak najmniej byc samemu a jak najczesciej spotykac sie z przyjaciolmi
Aha i tetniaka tez sobie wmawialam. "Mialam" tez chorobe szalonych krow, a dzisiaj w sklepie przez chwile myslalam, ze mam zawal

Trudno jest normalnie funkcjonować,ale ja nie mam zamiaru pozwolić,żeby hipochondria całkowicie zawładnęła moim życiem.Często szukam sobie na siłę zajęcia,zmuszam się np.do wysiłku fizycznego,spaceru,zakupów itp. żeby tylko nie myślec o chorobach.To jest trudne,zwłaszcza kiedy organizm się buntuje i wydaje ci sie że jesteś bardzo chora,ale w moim przypadku pomaga.

Czerniak to moja zmora, 2 lata temu usunęłam 3 znamiona, a teraz planuję usunąc kolejne. Pierwsze co robię po porannym wstaniu z łózka to ogladam wszyskie swoje znamiona no i oczywiscie ten mój lęk powoduje, ze każde znamię w moich oczach codziennie wygląda inaczej. No i mam tego pecha, że mam bardzo duzo znamion. A oprócz tego czasem gdzies tam po głowie błąka mi się mysl, ze może mam ziarnicę złosliwą, albo innego raka:(. Ech... cięzkie to nasze życie. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Jestem nowa na forum, to moj pierwszy post. Pisze, bo juz sobie sama nie radze z ta nerwica. Pierwsze objawy mialam 6 lat temu. Na poczatku byly to problemy ze snem i wmawianie sobie, ze nie moge zaczerpnac powietrza. Pare miesiecy pozniej wmowilam sobie powazna chorobe serca. Zrobila echo serca - wszystko w jak najlepszym porzadku. W przeciagu tych 6 lat wmawialam sobie choroby serca, raka zoladka, jamy ustnej, gardla i jeszcze pare innych.
Przez nerwice mam ciagle odnawiajace sie zapalenie dwunastnicy (to akurat naprawde, mialam robiona gastroskopie).
W zeszlmy roku w wakacje wmowilam sobie raka skory. Bylam PEWNA, ze z jednym zmoich znamion dzieje sie cos zlego i chociaz dwoch dermatologow mowilo mi, ze wszystko jest OK ja nie wierzylam i zaplacilam 350zl dermatochirurgowi za usuniecie. Myslalam, ze jak usune problem zniknie. I zniknal na rok Teraz obserwuje inne znamiona i 2 z nich wydaja mi sie podejrzane. Juz umowilam sie do dermatrologa. Wiem, jestem zalosna.

Przez 2 miesiace uczesczalam na psychoterapie, biore TRITTICO CR, nawet zaczelam odczuwac poprawe, ale niestety musialam przerwac psychoterapie. Rozpoczne znowu w pazdzierniku jak wroce na studia. Ale jak przetrwac te wakacje?! Mam 22 lata, powinnam sie cieszyc z zycia, a ja spedzam czas na ogladaniu znamion i wmawianiu sobie raka! Nawet do sklepu oddalonego od domu o 200 metrow nie pojde nie posmarowana kremem z filtrem 30.

Wlasciwie to nie wiem dlaczego pisze tego posta. Chyba po to zeby sprawdzic czy sa tu inni z problemem hipochondrycznym. Moze poczulabym sie lepiej wiedzac, ze nie jestem sama?