"Nasza Klasa" - forum dla absolwentów, rodzin, kolegów i znajomych
Maj 17, 2024, 11:42:29 *
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
Aktualności: Forum zostało uruchomione dla absolwentów szkół podstawowych, średnich i wyższych oraz dla ich rodzin, znajomych i gości.
Zapraszamy
 
   Strona główna   Pomoc Szukaj Kalendarz Zaloguj się Rejestracja  
Strony: 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10
 41 
 : Kwiecień 14, 2019, 09:10:44 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.




Oratorijos Via Crucis premjera Lietuvoje (fot. Władysław Pitak).

Autor: Lenkijos institutas Vilniuje - Instytut Polski w Wilnie (Albumy) · Zaktualizowano około miesiąca temu · Zrobione w 11-09-2011 Pranciškonų bažnyčia, Vilnius




#


[size=18]"Via Crucis" - oratorium Pawła Łukaszewskiego. (cz.2)[/size]



tagi:
Pitak, koncert, oratorium, Łukaszewski, Duda Gracz, Via Crucis, Wilno, Kościół franciszkanów w Wilnie,



Opcje udostępniania:


[size=18] http://www.youtube.com/watch?v=SN2dxr6tEio

http://www.logos.pomorze.pl/video/via_crucis1.wmv[/size]








#


[size=18]"Via Crucis" - oratorium Pawła Łukaszewskiego.(cz.3)[/size]


Opcje udostępniania:


[size=18] http://www.youtube.com/watch?v=0ARUa2f7-UE

http://www.logos.pomorze.pl/video/via_crucis2.wmv[/size]





#


[size=18]"Via Crucis" - oratorium Pawła Łukaszewskiego.(cz.4)[/size]


Opcje udostępniania:


[size=18] http://www.youtube.com/watch?v=d5P4Zv_DUNU

http://www.logos.pomorze.pl/video/via_crucis3.wmv[/size]




.


 42 
 : Kwiecień 14, 2019, 09:09:42 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.



Organizatorami koncertu byli:
 
Organizacja pożytku publicznego „Pax et Bonum”,
Instytut Polski w Wilnie,
Ambasada USA w Wilnie.



 
Koordynatorem projektu była(IP): Katarzyna Dzierżyńska-Loch
 Fotografie i nagrania video: Władysław Pitak (Polska)



#

Fragmenty filmu:

[size=18]"Via Crucis" - oratorium Pawła Łukaszewskiego.

cz.1- Gaude Mater+Pax et Bonum[/size]

Kościół i klasztor Franciszkanów w Wilnie w dniu 11.09.2011 r.  Koncert w Kościele zrujnowanym przez Rosjan po Powstaniu Styczniowym. W ramach festiwalu PAX et BONUM odbyła się w tym kościele litewska premiera oratorium Pawła Łukaszewskiego pt. VIA CRUCIS (Droga Krzyżowa).

Inspiracją do skomponowania tego dzieła były obrazy Jerzego Dudy Gracza pod tym samym tytułem, które znajdują się w  Częstochowie w sanktuarium  na Jasnej Górze.

Film został nagrany  i opracowany przez koszalińskiego reportera, Władysława Pitaka.

Koncert rozpoczął się hymnem festiwalu PAX et BONUM.




tagi:

Pitak, koncert, oratorium, Łukaszewski, Duda Gracz, Via Crucis, Wilno, Kościół franciszkanów w Wilnie,





Opcje udostępniania:

[size=18] http://www.youtube.com/watch?v=zXVazBWfsx8


http://www.logos.pomorze.pl/video/via_crucis.wmv[/size]




.

 43 
 : Kwiecień 14, 2019, 09:08:47 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.



Zwraca uwagę spójna forma, rozwijająca się poprzez wszystkie stacje do finału, czyli Zmartwychwstania - momentu najbardziej wzruszającego i niezwykłego w całym utworze. Osobliwością jest zastosowanie jedenastu okaryn, dodających specyficznego, dramatycznego klimatu w stacji XII - Śmierci Chrystusa na Krzyżu. Organy pojawiają się dopiero w finale, w momencie najbardziej podniosłym - obwieszczenia Zmartwychwstania.
 


Wykonawcy:

Litewska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, Chór Samorządu Miasta Wilna „Jauna Muzika”; Kowieński Teatr Tańca „Aura” , Vladas Bagdonas (narrator), Piotr Olech (kontratenor, Polska), Edmundas Seilius (tenor), Nerijus Masevičius (baryton). Dyrygent Robertas Šervenikas.











W koncercie wziął udział kompozytor utworu Paweł Łukaszewski.






http://pl-pl.facebook.com/media/set/?set=a.251988974839547.59153.173859272652518
.


 44 
 : Kwiecień 14, 2019, 09:07:59 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.


[size=18]Oratorijos Via Crucis premjera Lietuvoje [/size]

(fot. Władysław Pitak)
 
Miejsce wykonania: 11-09-2011 Pranciškonų bažnyčia, Vilnius
.
Wileńska premiera utworu P. Łukaszewskiego "Via Crucis" w ramach międzynarodowego projektu dobroczynnego PAX et BONUM'2011 i muzyki sakralnej. Koncert był poświęcony pamięci ofiar terroryzmu odbyła się 11 września w wileńskim kościele Wniebowzięcia NMP



Via Crucis przeznaczona jest na czterech solistów: baryton, tenor, kontratenor, recytatora, chór mieszany, orkiestrę i organy. Baryton wciela się w postać Chrystusa, tenor pełni rolę innych postaci, np. Piłata, zaś kontratenor i recytator pełnią na zmianę funkcję Ewangelisty.



Jest to godzinny utwór, w którym początki kolejnych części sygnalizowane są poprzez uderzenia pionów orkiestrowych, bez trudu rozpoznawane przez słuchaczy jako numery poszczególnych stacji. W przejściach między stacjami pobrzmiewają melodie polskich pieśni pasyjnych.


.


 45 
 : Kwiecień 03, 2019, 09:58:03 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.


Myślę, że wszyscy wiemy, że trudno jest rozpoznać ludzi z chorobą Alzheimera. Zwłaszcza jeśli chodzi o kogoś we wczesnym stadium choroby. Często dzieje się tak dlatego, że pierwsze symptomy i oznaki są bagatelizowane, tak jak „są to tylko dolegliwości, które dotykają każdego, kto się starzeje”.







.
Ważne jest, aby wiedzieć, że demencja nie dotyczy wszystkich, którzy się starzeją. Niektóre osoby w wieku 80 i 90 lat nadal są bardzo „świadome”, ale niestety, nie wszyscy mają tyle szczęścia i cierpią z powodu pierwszych objawów choroby już przed swoimi 60. urodzinami. Jakie są to objawy i oznaki oraz na co dokładnie należy zwrócić uwagę?

.
1. Trudności z zapamiętywaniem.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Utrata pamięci jest jednym z pierwszych i najbardziej znanych objawów choroby Alzheimera. We wczesnym etapie ktoś często zapomina, co robił w zeszłym tygodniu, o ważnych datach i wydarzeniach oraz o osobach, które niedawno spotkał. W miarę postępu choroby coraz trudniej jest zapamiętać pewne rzeczy.



.
Prawdą jest, że im człowiek jest starszy, tym bardziej „zapomina” i może przypomnieć sobie w późniejszym czasie. To właśnie jest różnica między chorobą Alzheimera a starością. Jeśli chodzi o chorobę Alzheimera, traci się informacje na stałe, a jeśli chodzi o starość, potrzebna jest jedynie krótka chwila, aby sobie przypomnieć.
.
#
.
2. Trudności ze znalezieniem właściwych słów.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
To również jest wczesnym znakiem, że twoja pamięć cię zawodzi z powodu choroby Alzheimera. Początkowo trudno jest znaleźć słowa, których często się nie używa, ale im dalej postępuje choroba, tym większą ilość słów trudno jest znaleźć. Nawet proste słowa, takie jak jabłko lub ser.



.
Znowu, częściej osoby starsze (bez demencji) nie mogą znaleźć pewnych słów, ale ostatecznie uda im się znaleźć właściwe słowo. Ale jeśli ktoś naprawdę stracił słowo, może to być objaw Alzheimera.
.
#
.
3. Trudności z wykonywaniem codziennych czynności.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Komuś w początkowej fazie choroby Alzheimera ciężko jest wykonywać codzienne czynności, takie jak (przyjmowanie leków kilka razy dziennie) czy pisanie listy zakupów.



.
Starsi ludzie, którzy nie mają Alzheimera, mogą czasami potrzebować pomocy w codziennych czynnościach, takich jak zakupy, ale nie zapominają zażywać leków i mogą samodzielnie gotować, ponieważ nie zapominają wyłączyć kuchenki.
.
#
.
4. Trudności z finansami.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ludzie cierpiący na wczesną postać Alzheimera często zapominają sprawdzić i dokonać swoich płatności, zapłacić podatków, czy wykonać innych zadań finansowych.



.
#
.
5. Gubienie się.
~~~~~~~~~~~~
Choroba Alzheimera na wczesnym etapie doprowadza również do tego, że chora osoba nie pamięta już, jak powinna chodzić, jeździć na rowerze lub w jaki sposób dojechać do znanego miejsca. Nie pamięta drogi z powrotem i dlatego może się zgubić.



.
Z drugiej strony: zgubienie się w miejscu, w którym nie było się przez długi okres czasu lub w miejscu trudnym do znalezienia, może spotkać każdego. Nawet młodych ludzi.
.
#
.
6. Tracenie wątku.
~~~~~~~~~~~~~~
Niemożność podążania za trudną fabułą, trudność w podążaniu za rozmową lub zapominanie tego, co miało się powiedzieć w środku zdania, mogą być oznakami (wczesnej fazy) choroby Alzheimera.


.
Jeśli zdarza się to tylko okazjonalnie, na przykład podczas nudnej rozmowy i czy utraty koncentracji, prawdopodobnie nie ma powodu do zmartwień.
.
#
.
7. Zapominanie o tym, gdzie zostawiło się rzeczy.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zdarza się, że osoby z wczesną demencją umieszczają rzeczy w dziwnych miejscach i nie wiedzą potem, gdzie je zostawiły.



.
Jeśli znajdziesz filiżankę zostawioną w lodówce zamiast w szafce kuchennej: nie martw się. Czy zdarza się to częściej lub z innymi przedmiotami? To może być oznaką choroby Alzheimera.
.
#
.
8. Zmiany osobowości i/lub huśtawki nastrojów.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ktoś z chorobą Alzheimera może stać się niespokojny, przygnębiony, paranoidalny lub nawet agresywny, nawet jeśli nie ma ku temu wyraźnych powodów.



.
#
.
9. Apatia.
~~~~~~~~
Osoby cierpiące na chorobę Alzheimera są zazwyczaj wycofane społecznie i rezygnują ze swoich hobby i innych czynności, ponieważ trudniej im zrozumieć świat i komunikować się z innymi osobami.



Starsi ludzie mogą wycofywać się z niektórych zajęć z różnych przyczyn. Często powodem jest „brak energii”. Czy jest ku temu inna przyczyna, na przykład problem z komunikacją? Idź porozmawiać z tą osobą lub umów wizytę u lekarza.
.
Czy rozpoznajesz jeden lub kilka z tych objawów u siebie lub w swoim środowisku? Umów się na wizytę u lekarza.
.
#

źródło: 9 sygnałów wskazuje na chorobę Alzheimera

Oprac.: Władysław Andrzej Pitak - logopeda dypl.

.


 46 
 : Marzec 31, 2019, 16:56:32 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin

.


Kiedy w takim razie możemy oswajać dziecko z nowymi technologiami?


Technologie są nieuniknione i potrzebne, ale nie wtedy, gdy dziecko jest małe. Optymalny okres to ten, gdy dziecko zacznie już mówić. Nie pojedyncze słowa, tylko kiedy zaczyna budować pełne zdania i kiedy wypracuje już akomodację i ruchy gałek ocznych. Do około drugiego roku życia dziecko nie powinno obejrzeć nawet trzyminutowej bajki. Nie oznacza to jednak, że tym samym możemy już z czystym sumieniem dać dwulatkowi do ręki smartfon, bo dziecko nie powinno uczyć się świata na podstawie płaskich obrazów. Dziecko musi dotykać, smakować, przekształcać, być aktywne, aby budować pojęcia.


Ale przecież tak uczymy właśnie dzieci, z książeczki, z bajki. „To jest koń, a to jabłko”. Dziecko pokazuje, powtarza, zapamiętuje.


Najlepszym sposobem nauki małych dzieci jest pokazanie im najpierw czegoś w świecie rzeczywistym. Weźmy przykład jabłka. Najpierw dajemy mu je do ręki, pozwalamy wyczuć kształt, fakturę, poczuć zapach, smak. Dopiero wtedy możemy pokazać dziecku jabłko na ekranie. Badania wykazały, że przy odwróconej kolejności poznania, czyli najpierw ekranu, dzieci częściej postrzegają ruch, bez postrzegania kształtu, co powoduje potem ogromne trudności w nauce geometrii, geografii, czytaniu map.
 




Nauka przez dotyk (a nie płynąca z ekranu) ma korzystny wpływa na rozwój dziecka (EAST NEWS)


Czy to prawda, że dzieci, które od początku mają kontakt z nowymi technologiami są „przesterowane” prawopółkulowo? To znaczy,  że funkcje, za które odpowiada prawa półkula, rozwijają się bardziej niż te, za które odpowiada lewa?


Mózg dziecka wybiera dominującą dla różnych funkcji półkulę. Prawa i lewa kora dzielą się zadaniami. Lewa jest analityczna. Odpowiada za funkcje językowe, logiczne myślenie, liczenie, myślenie analityczne, sekwencyjne, linearne, a także za rozumienie przyczyny i skutków. Im lepiej rozwija się nasz język, tym lepiej rozwija się lewa kora. Prawa zaś odpowiada za funkcje symultaniczne i całościowe, czyli całościowe rozpoznawanie obrazu, także całościowe czytanie wyrazów. Odpowiada za kreatywność, wymyśla nowe rozwiązania, odpowiada też za muzykę i przestrzeń.


Każde zadanie uruchamia lewą i prawą korę. Niemniej to właśnie lewa warunkuje dalszy rozwój intelektualny dziecka. Dziecko po przyjściu na świat aktywuje możliwości swojej lewej kory pod warunkiem, że dostaje to, co jest sekwencyjne i linearne. Obrazy statyczne są potrzebne, by dziecko już od początku mogło wykonywać analityczne zadania. Nowe technologie dostarczają zawrotnego tempa akcji, przez co dziecku trudniej skupić się potem na statycznym obrazie.


Czyli trudniej potem mu się skupić na nauce?


Nie tylko. Mózg potrzebuje czasu, żeby przygotować się do wysokich technologii, a my małym dzieciom tego czasu nie dajemy. W efekcie one nie rozwijają tego, co jest najważniejsze, czyli empatii i umiejętności wchodzenia w relacje społeczne. Można nie wiedzieć, jakie miasto jest stolicą Chorwacji albo ile to jest 7 x 8. Znajdziemy to w internecie. Ale jeśli dzieci nie rozumieją przekazów mimicznych, to jest to ogromny problem. Często sami nauczyciele w przedszkolu mówią, że dziś już nie wystarczy zrobić srogiej miny, żeby dzieci zrozumiały, że coś robią nie tak.
 




Edukacja pro-zwierzęca wpływa na rozwój empatii (ANDRZEJ STAWIŃSKI / REPORTER)


Dzieci tego nie czytają. Empatia to najważniejszy aspekt wychowania. Nie chodzi o to, by wszystkie dzieci miały czerwone paski i wygrywały olimpiady, ale o to, by potrafiły zauważyć, kiedy mama przyszła zmęczona z pracy. Albo żeby mogły stanąć w obronie kolegi w szkole. To są emocje, których współczesne dzieci nie czytają. Mają niskie umiejętności językowe i to nie tylko dotyczące budowania zdań, ale właśnie czytania takich reguł społecznych.


Czy te zdolności można w przyszłości skorygować?


Jeśli chodzi o empatię, to niestety nie. Tego uczymy się w bardzo młodym wieku, mniej więcej do szóstego roku życia. Najważniejszy jest właśnie ten czas, kiedy dziecko zaczyna patrzeć na twarz i się uśmiechać, czyli od trzeciego miesiąca do piątego roku życia. Wtedy gwałtowanie rośnie struktura nazywana jądrem migdałowatym. Jeżeli dziecko nie ma wystarczających bodźców, które tę strukturę rozwijają, potem nie da się jej już „dobudować”. Zasada jest taka: co sobie wychowamy do szóstego roku życia, to nasze, a potem to już trzeba tylko pokochać – zmienić się tego nie da. Połączenia korowe, które powstają u małych dzieci, są podstawą do budowania ich dalszego rozwoju.

#
 




*Prof. zw. dr hab. Jagoda Cieszyńska – kieruje Katedrą Logopedii i Zaburzeń Rozwoju w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Jest psychologiem i logopedą, dyrektorem merytorycznym w Centrum Metody Krakowskiej. Prowadzi badania naukowe obejmujące zagadnienia dotyczące problemów związanych z dysleksją, dwujęzycznością i dyglosją, metod diagnozowania dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej i metod badania rozwoju funkcji poznawczych u dzieci w wieku niemowlęcym, poniemowlęcym i przedszkolnym.

#

Dorota Laskowska
Dziennikarka, autorka reportaży i wywiadów o tematyce społecznej. W życiu prywatnym i zawodowym kieruje się zasadą, że dobre rzeczy inspirują.

#


http://holistic.news/kiedy-dziecko-moze-zaczac-korzystac-z-nowych-technologii/?fbclid=IwAR1r4RfQzw8CuHg60U6vp7SNyEsLXpeMzjz5d0x7-qd2KzvYNxesfOWGtbw


.






 47 
 : Marzec 31, 2019, 16:47:58 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.





Mózg kilkumiesięcznego dziecka nie jest gotowy do korzystania z wysokich technologii (EAST NEWS)


Jaki jeszcze negatywny wpływ na dzieci mają nowe technologie ?



Najczęściej dzieci zaczynają oglądać telewizję między 9. a 10. miesiącem życia. To okres, kiedy potrafią już siedzieć i można je na chwilę zająć telewizją, a my w tym czasie możemy skupić się na swoich obowiązkach. Liczne badania wskazują, że dzieci pomiędzy 8. a 15. miesiącem życia powinny intensywnie ćwiczyć akomodację oka, czyli przystosowanie się soczewki do obrazów znajdujących się od niej w różnej odległości. Dziecko zaczyna się powoli przemieszczać i może oglądać otaczającą je rzeczywistość. Tak najlepiej ćwiczy się akomodację. Ale gdy dziecko patrzy w ekran, te ruchy akomodacyjne są eliminowane.


Podczas oglądania otaczającego świata mięśnie gałek ocznych muszą reagować na nieustannie zmieniające się odległości. Na każde 20 sekund swobodnej percepcji wzrokowej zarejestrowano od 40 do 100 ruchów mięśni oczu, a podczas lektury – od 40 do 55 ruchów. Odległość oczu w czasie oglądania obrazów na ekranie telewizora, komputera, tabletu czy smartfona jest wciąż taka sama. Gałki oczne zachowują stałą pozycję, a rejestrowane ruchy gałek ocznych wynoszą od 5 do 7.


Percepcja obrazów na ekranie eliminuje ruchy akomodacyjne, zawęża pole widzenia do niewielkiego wycinka. Ekran telewizyjny o wielkości 12 na 16 cali ogranicza widzenie do 6–7 stopni, podczas gdy w trakcie swobodnego oglądania otoczenia oczy poruszają się w polu widzenia do 200 stopni. To są ogromne różnice. Widzimy tu bardzo dużą ingerencję w budowanie połączeń korowych. Bezruch oczu wywołuje u dzieci stan odrętwienia (zahamowanie ruchu), znacznie maleje częstotliwość fal beta, obserwowany jest wzrost fal alfa, co oznacza funkcjonowanie na pograniczu jawy i snu.


A gdybyśmy pozwolili dziecku oglądać telewizję tylko przez 30 minut dziennie? Czy nadal będzie to miało wpływ na ćwiczenia akomodacji?


Według mnie dziecko nie powinno mieć żadnego kontaktu z nowymi technologiami, dopóki nie nauczy się budować pełnych zdań i zadawać pytań. W dzisiejszych czasach większość programów dla dzieci, bajek czy nawet filmów dla dorosłych nagrywana jest w taki sposób, by przyciągnąć naszą uwagę. Badania pokazują, że utrzymanie uwagi, szczególnie w przypadku dzieci, wymaga szybkiej zmiany obrazu i dźwięku.
 




Bezruch oczu, który występuje podczas oglądania telewizji, wywołuje u dzieci stan odrętwienia (EAST NEWS)


Naukowcy wskazują, że istnieje coś takiego, jak połowa brakującej sekundy do scalenia obrazu. Dla porównania, w teatrze wszystko dzieje się znaczniej wolniej. Mamy czas, żeby zastanowić się nad tym, co widzimy, dokonać wewnętrznej werbalizacji. Na filmie tego czasu nie ma. Ta połowa brakującej sekundy powoduje, że dzieci mogą wielokrotnie obejrzeć ten sam film, bajkę, nie rozumiejąc akcji i nie potrafiąc opowiedzieć, co właśnie widziały.


Może jakimś wyjściem w związku z tym byłoby włączanie dzieciom starych bajek, w których tempo akcji nie było takie szybkie?


Oczywiście, jeżeli już mamy im włączyć bajkę, to sięgnijmy po taką z dawnych lat, gdy tempo akcji nie było tak zawrotne i kiedy jest czas na zastanowienie się na tym, co widzimy. Ale w takiej sytuacji powinniśmy usiąść z dzieckiem obok i rozmawiać z nim o tym, co dzieje się na ekranie. Trzeba nauczyć dzieci tej wewnętrznej werbalizacji. Także tutaj mówimy o okresie, kiedy dziecko rozumie już przekaz językowy i prowadzi z dorosłym dialog, a nie kiedy ma kilka miesięcy. Jeżeli poczekamy, a następnie będziemy z dzieckiem w mądry sposób oglądać telewizję, to sami zobaczymy, że dzieci nie będą chciały bezmyślnie oglądać takich bajek, które są pozbawione logiki sekwencji zdarzeń. Same stwierdzą, że to nie ma sensu.


Czy nowe technologie mają wpływ na późniejsze dysfunkcje, takie tak dysortografia czy dysleksja?


U dzieci, które już od wczesnych lat miały kontakt z nowymi technologiami, dostrzegamy dwie zasadnicze dysfunkcje. Pierwszą z nich jest stan nieustannego rozproszenia, czyli zaburzenia uwagi i trudności z dłuższym skupieniem się na stałym obrazie. Druga to optodysleksja, czyli kłopoty z czytaniem. Dzieci czytają znacznie wolniej, mają problem ze zrozumieniem tekstu. Jest to związane właśnie z brakiem odpowiedniej liczby ruchów gałek ocznych i zdolności akomodacji. Pojawia się jeszcze jeden, bardzo ważny problem, który w psychologii nazywany jest brakiem wzajemnej obecności.


Co oznacza ten termin?
 




Wspólne oglądanie starych bajek uczy dzieci wewnętrznej werbalizacji (EAST NEWS)


Dziecko siedzi przed nieszczęsnym telewizorem zazwyczaj samo. Rodzice wykorzystują ten czas, żeby zająć się sprzątaniem, gotowaniem czy aby zwyczajnie mieć chwilę dla siebie. A to jest okres w rozwoju dziecka, gdy ono najwięcej chłonie – jeszcze nie wszystko rozumie, ale już nieświadomie się uczy. Dlatego, zamiast telewizji, potrzebna jest nieustanna interakcja z rodzicem. Dziecko, gapiąc się w ekran, nie uczy się społecznych zadań, czyli przede wszystkim odczytywania wyrazu twarzy, uczenia się wypowiedzi z kontekstu.


Dziecko nie zna wszystkich słów, którymi się do niego zwracamy. Uczy się tego, patrząc na nasze twarze, jak reagujemy, jak się zachowujemy. Uczy się ironii i rozumienia przenośni. Twarz jest pierwszym tekstem, który dziecko czyta. Ale kiedy siedzi przed komputerem, telewizorem, to nie obserwuje mimiki rodziców, a tym samym nie wychwytuje emocji, zmian w wyrazie oczu.


Ale dziecko może też czytać tę mimikę z twarzy swojego ulubionego bohatera bajki czy programu.


Niestety nie. To jest ten efekt braku połowy sekundy. Współczesne bajki, filmy, programy są za szybko podawane. Należy też pamiętać, że dzieci w tym wieku nie mają zdolności do postwerbalizacji. Inna sprawa, że jak przyzwyczaimy dziecko do telewizji czy do gier, to potem będzie nam trudniej je od tego odzwyczaić. I tu pojawia się kolejny problem, jakim jest uzależnienie od gier. Dziecko będzie chciało grać coraz więcej, bo podczas grania wydzielają się neuroprzekaźniki nagrody, endorfiny, dopamina.


Jak przy każdym uzależnieniu, z czasem potrzebujemy coraz więcej, by zaspokoić potrzebę uzyskania neurobiologicznej nagrody. Warto tu zwrócić uwagę jeszcze na jedną kwestię. Dobrze podsumował to zresztą Manfred Spitzer, który zajmuje się wpływem wysokich technologii na rozwój dzieci: „Na strukturę mózgu ma wpływ nie tylko to, czemu poświęcamy dużo czasu, lecz także to, czego nie robimy”.


A czego dzieci współcześnie nie robią?


Przede wszystkim bardzo mało się ruszają. Świat bardzo się zmienił. Kiedyś nie było telewizji, a nawet jeśli była, to nie było tylu bajek i programów dla dzieci, które mogą istnieć w tle non stop. Nie było smartfonów, więc wychodząc gdzieś z dzieckiem, nie mogliśmy dać mu telefonu do ręki, żeby się czymś zajęło. Musieliśmy z dzieckiem rozmawiać, bawić się z nim cały czas. Dziś rodzice nie wychodzą z dzieckiem codziennie na plac zabaw czy do parku.


Dzieci wozi się samochodem na zajęcia, zamiast wykorzystać ten czas na spacer. Współcześnie dzieci bardzo mało chodzą, biegają. Badania prowadzone są już od wielu lat i jasno wskazują, że kontakt z nowymi technologiami w tak młodym wieku skutkuje nie tylko tym, że dzieci mają coraz niższe wyniki w nauce, ale także tym, że mają mniejszą aktywność fizyczną, co skutkuje zmianami z samej budowie ciała – pojawiają się problemy z kręgosłupem, zapadnięta klatka piersiowa, okrągłe plecy, zwiotczałe mięśnie i otyłość.

.


 48 
 : Marzec 31, 2019, 16:34:46 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin

•   Dorota Laskowska




Mandatory Credit: Photo by Jenny Norquist / Mood Board / Rex Features ( 1262181a ) MODEL RELEASED Boy (7-9) sitting on floor, watching cartoons in television Television



Logopedzi biją na alarm. Każdego roku drastycznie rośnie liczba dzieci z zaburzeniami komunikacji, koncentracji oraz mających problemy z nauką i agresją. „Jednym z ważniejszych zaleceń przekazywanych rodzicom dzieci z zaburzeniami rozwojowymi i opóźnionym rozwojem mowy jest konieczność całkowitej rezygnacji z korzystania z telewizora” – mówi prof. Jagoda Cieszyńska


Jesteśmy zachwyceni, gdy dwulatek potrafi odblokować smartfona i znaleźć swoją ulubioną aplikację z bajkami. Utożsamiamy tę zdolność z niebywałą inteligencją młodego pokolenia. Jak jednak tłumaczy prof. Jagoda Cieszyńska, nie jest to przejaw mądrości dziecka, lecz intuicja. Zaś dostęp do nowych technologii u dzieci w tak młodym wieku może nieść ze sobą ogromne i często nieodwracalne już konsekwencje. Jak pokazują badania, w Polsce ponad 40 proc. rocznych i dwuletnich dzieci korzysta z urządzeń mobilnych. Wśród nich co trzecie dziecko korzysta z nich niemal codziennie.


DOROTA LASKOWSKA: W swojej codziennej pracy często wskazuje pani na negatywny wpływ nowych technologii na rozwój dzieci. O jakich problemach mówimy?


PROF. JAGODA CIESZYŃSKA*: Dostępnych jest już wiele badań, które pokazują, co dzieje się po dwudziestu paru latach z dziećmi, które od małego przesiadywały przed telewizorem. Zawsze jest to odwrotnie skorelowane z ich późniejszym wykształceniem akademickim – im mniej telewizji, tym lepsze wykształcenie. Doskonale pokazuje to też przykład badań, które przeprowadzono w Kanadzie. Znaleziono trzy wioski, do których nie docierał jeszcze sygnał telewizji, przebadano rozwój mieszkających w nich dzieci pod kątem języka, pamięci, tempa uczenia się. Oczywiście, po jakimś czasie nowe technologie tam dotarły. Minęły kolejne lata i przeprowadzono badania z udziałem rodzeństw tych dzieci, czyli tych, które mogły już swobodnie oglądać telewizję. Różnice w sposobach i tempie uczenia się obu grup były ogromne.
 




„Dziś dziecko nie patrzy na nas, tylko w ekran. Nie rozumie nas, nie umie czytać emocji, ale też nie umie ich wyrażać” (EAST NEWS)


Telewizja ogłupia?


Przywołam sesję fotograficzną Donny Stevens, która zrobiła zdjęcia dzieciom podczas oglądania telewizji. Ich twarze są całkowicie pozbawione mimiki. Dzieci mają otwarte usta oraz – co mnie kompletnie przeraziło – zwykle przymknięte jedno oko. Takie różnice w oglądaniu obrazu, między jednym a drugim okiem, powodują wyłączanie pewnych struktur korowych. Gdy zobaczyłam wyniki tej sesji, zrozumiałam, dlaczego dzieci mają coraz większe problemy z percepcją obrazów statycznych, takich jak ilustracje w książkach i teksty.


Ułożenie historyjki obrazkowej dla niektórych czterolatków jest ogromnie trudne. One widzą, co jest na obrazkach, ale nie potrafią dostrzec elementów, które wskazują na pewną linearność historii. Nie rozumieją, że najpierw trzeba ułożyć obrazek z myszkami, które wychodzą z dziurki, potem jedna wychodzi na stół, jedzą serek, a na końcu serek znika. Badam dzieci od 40 lat, kiedyś nie było takich problemów.


Ale czy to na pewno wina nowych technologii, czy może wychowania? Rodzice często podkreślają, że dziś bez włączonej bajki ubranie dziecka czy nakarmienie go graniczy z cudem.]


A jak my wcześniej żyliśmy? Rodzice często powtarzają, że przecież świat się zmienił i należy dawać dzieciom to, co jest wokół nich. Ale jeśliby iść tym tropem, to czy kilkumiesięcznemu dziecku dajemy frytki do jedzenia? Wiadomo, że taki maluch tego nie trawi. Tak samo jak mózg małego dziecka jeszcze nie jest gotowy do korzystania z wysokich technologii. Dając tak małym dzieciom do ręki smartfon czy włączając telewizję, narażamy je na ogromne konsekwencje, z którymi będą się musiały borykać w całym swoim dorosłym życiu.


Kiedyś dziecko potrafiło czytać emocje na naszej twarzy. Widziało nasze zniecierpliwienie i srogą minę, które mówiły, że koniec zabawy, że musimy już wychodzić. Widziało uśmiech na naszej twarzy, gdy ładnie jadło. Dziś dziecko nie patrzy na nas, tylko w ekran. Nie rozumie nas, nie umie czytać emocji, ale też nie umie ich wyrażać.

.


 49 
 : Marzec 29, 2019, 14:36:32 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin


.

Wyróżniamy wiele sposobów radzenia sobie ze stresem: aktywność fizyczna, masaże, muzykoterapia, koloroterapia, aromaterapia itd. Są to metody znane i stosowane już od starożytności. Obecnie wiele z nich, jest potwierdzona naukowo, co jeszcze bardziej zwiększa ich wiarygodność. Człowiek, który potrafi radzić sobie ze stresem zmienia swoje nastawienie do życia i ma więcej optymizmu. Umiejętności pozytywnego spojrzenia na siebie nie zastępują leczenia, mogą być jednak bardzo pomocne, jako metody wspomagające leczenie klasyczne.


Które techniki antystresowe są najskuteczniejsze? Trudno mówić o jednej, najbardziej skutecznej metodzie. Każdy człowiek ma swoje własne preferencje co do walki ze stresem. W praktyce psychologicznej stosuje się najczęściej trening autogenny Schultza, metodę Jacobsona i biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne).

Trening autogenny Schultza


To technika relaksacyjna neuromięśniowa polegająca na wywołaniu przez autosugestię doznań podobnych do stanu hipnozy oraz wewnętrznej medytacji. Składa się z 6 (sugerowanych) elementów, które następują po sobie: uczucie ciężaru, uczucie ciepła, regulacja pracy serca, regulacja swobodnego oddychania, uczucie ciepła w brzuchu, uczucie chłodu na czole. Ćwiczenia z biegiem czasu przestrajają pracę organizmu wywołując w nim pozytywne, fizjologiczne zmiany, sprzyjają odnowieniu sił życiowych i wzmacniają układ odpornościowy. Ma bardzo szerokie zastosowanie w leczeniu wspomagającym, zwłaszcza w zaburzeniach psychosomatycznych, nerwicowych, neurologicznych. Skuteczne opanowanie tej metody wymaga pracy pod nadzorem terapeuty.

Metoda Jacobsona


Technika zakłada, że stany napięcia manifestują się, przez kompulsywne myślenie o życiu tzn. traktowanie większości spraw, jako zmuszających do działania. Trening ten polega na nauce napinania mięśni aż do automatyzacji, wykonywaniu określonych celowych ruchów rękami, nogami, tułowiem i twarzą po to, aby napinać i rozluźniać określone grupy mięśni. Ważnym etapem tej metody jest tzw. relaksacja zróżnicowana, która polega na tym, że tylko potrzebna do jakiejś pracy grupa mięśni jest napięta, pozostałe są rozluźnione, np. do czytania napięte są tylko mięśnie oczu i czoła. Metoda ta sprawdza się w przypadku zaburzeń nerwicowych, bezsenności, depresji, stanów lękowych. Treningu Jacobsona powinien nauczyć wykwalifikowany specjalista.

Biofeedback


To nowoczesna metoda terapeutyczna, której celem jest przywrócenie prawidłowej równowagi fizjologicznej organizmu. W trakcie sesji pacjent stopniowo uczy się kontroli nad własnym organizmem dzięki systemowi nagród i kar. Informację zwrotną, czyli feedback, która dotyczy zmian poziomu jego fizjologii, otrzymuje poprzez urządzenie monitorujące, do którego jest podłączony. Informacja taka może być przekazywana w formie wizualnej na ekranie monitora, bądź akustycznej, jako różne dźwięki. Metoda ma różne formy. Najbardziej rozpowszechnioną jest EEG-biofeedback (zwany również neurofeedbackiem). W tym wypadku trening polega na autoregulacji działania odpowiednich obszarów mózgowia, w rezultacie czego pracuje ono płynniej i wydajniej. Osoba, która wie jak komunikować się z własnym mózgiem, o wiele szybciej i łatwiej może wprowadzić się w stan koncentracji, relaksu lub zapanować nad stresem. Treningi biofeedbacku mają duże zastosowanie kliniczne i w odróżnieniu od środków farmakologicznych nie wywołują efektów ubocznych. Technika powinna być wykonywana pod nadzorem specjalisty.

Inne metody antystresowe:
==================

Aktywność fizyczna


Aktywność fizyczna poprawia stan zdrowia na różne sposoby. Usprawnia funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, pomaga w redukcji tłuszczowej masy ciała, zwiększa ilość masy kostnej, regularne ćwiczenia obniżają także ryzyko depresji. Badania naukowe wskazują na korzystne działanie wysiłku fizycznego w zakresie ochrony przed rakiem (np. przed rakiem piersi). Działanie to jest najprawdopodobniej związane z obniżeniem stężenia w organizmie kobiety estrogenów, hormonów płciowych o właściwościach pronowotworowych. Regularne ćwiczenia fizyczne, oddziałując bezpośrednio na wzrost liczby komórek nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym, polepszają pamięć i ułatwiają uczenie się. Wyraźnie obniża się także poziom lęku. Wszystkie te następstwa przeciwdziałają stanom depresji.
Istotne znaczenie ma jednak czas poświęcony na aktywność fizyczną. Zbyt mały wysiłek może nie przynieść rezultatów, zbyt duży może prowadzić do zaburzeń układu krążenia i narządów ruchu. Najważniejszą cechą ćwiczeń powinna być systematyczność. Intensywność ćwiczeń powinna być umiarkowana. Zaleca się wykonywanie aktywności fizycznej, co najmniej 3 razy w tygodniu po 30-60 min. Pozornie mało znaczące aktywności jak rezygnacja z windy czy pokonywanie jak największych odległości pieszo, nabiera dużego znaczenia i może znacznie obniżyć ryzyko wystąpienia chorób przewlekłych czy przyczynić się do zmniejszenia poziomu stresu.

Masaże


Są jednymi z najstarszych metod sztuki leczniczej. Obecnie medycyna uważa masaż za pełnoprawną metodę leczenia. Działanie masażu na ciało może być lokalne (bezpośredni wpływ na tkanki masowane) oraz ogólne, związane ze zmianami odruchowymi w poszczególnych układach organizmu. Masaż zwiększa przepływ krwi przez mięśnie, a przyjemność płynąca z dotyku zmniejsza napięcie psychiczne. Masaż łagodzi stres, redukuje stany nerwicowe a także różnego rodzaju bóle. Wyróżnia się kilka rodzajów masażu: klasyczny (poprawia psychofizyczny stan organizmu), relaksacyjny (nadaje się do redukcji napięć i stresu), aromaterapeutyczny (redukuje stres, napięcie), leczniczy (każda forma mająca na celu leczenie zaburzeń organizmu).

Muzykoterapia


Badania naukowe wskazują na dobroczynny wpływ dźwięków. Muzyka wpływa na procesy fizjologiczne, działa pobudzająco lub hamująco na układ nerwowy, oddechowy, mięśniowy, hormonalny, krążenie krwi. Muzyka działa aktywizująco i poprawia nastrój, uspokaja, może działać nasennie i jako środek antydepresyjny. Umożliwia odreagowanie pacjentowi negatywnych emocji związanych z chorobą, poprawia komunikację międzyludzką, odwraca uwagę od choroby i obniża poziom lęku. Możemy dobierać sobie rodzaj muzyki, w zależności od tego, jakiego rodzaju energii potrzebujemy. Gdy jesteśmy nadmiernie pobudzeni, możemy posłuchać muzyki uspokajającej, gdy stwierdzimy, że potrzebne jest pobudzenie sił witalnych, warto posłuchać muzyki bardziej aktywizującej. Podczas słuchania muzyki, warto pamiętać by utrzymywać ciało w pozycji wygodnej, odwrócić uwagę od bodźców z otoczenia, rozluźnić ciało poprzez autosugestię. W stanie odprężenia lęki zostaną zredukowane do minimum. Doświadczamy wówczas wewnętrznego spokoju i zadowolenia.

Aromaterapia


Niezwykłą właściwością olejków eterycznych jest szybkość z jaką mobilizują organizm o walki z dolegliwościami. Na przykład olejek jaśminowy szybko podnosi ciśnienie krwi u osób z niedociśnieniem. Do podstawowych form aromaterapii należą: kąpiele, masaże, inhalacje i kompresy. W czasie kąpieli nie należy używać dodatkowo środków myjących.
 

Olejki obniżające poziom stresu (przykłady):

Olejek bazyliowy: nerwobóle, depresje, bezsenność
Olejek drzewa różanego: działanie antydepresyjne
Olejek lewandowy: działanie uspokajające, antydepresyjne, nasenne
Olejek sandałowy: stosowany w depresji, bezsenności

Leczenie śmiechem


Śmiech przyspiesza bicie serca i poprawia krążenie krwi, aktywizuje mięśnie brzucha i twarzy, poprawia nastrój i w pozytywny sposób wpływa na zmiany biochemiczne w ośrodkowym układzie nerwowym. Jest namiastką ćwiczeń fizycznych – skurcze mięśni wpływają korzystnie na pracę narządów wewnętrznych. Terapia śmiechem stosowana jest w wielu krajach na oddziałach szpitalnych.

Animaloterapia


Badania naukowe wskazują, że osoby, które żyją w towarzystwie zwierząt mają np. niższy poziom trójglicerydów i cholesterolu a więc zmniejsza się u nich ryzyko miażdżycy. U posiadaczy zwierząt również jest niższe ryzyko zawałów. Do popularnych metod animaloterapii zaliczamy dogoterapię (kontakt z psem – motywuje chorego do poradzenia sobie z chorobą i poprawia jego samopoczucie), hipoterapia (kontakt z koniem – jednoczesne oddziaływanie ruchowe, sensoryczne, psychiczne i społeczne).


Literatura:

Heszen I. 2013. Psychologia stresu. PWN
Jośko J. 2007. Stres w chorobach przewlekłych. Wyd. Lekarskie PZWL
Łosiak W. 2008. Psychologia stresu. Wyd. Akademickie i Profesjonalne

Opracowanie:
dr n. med. Paweł Zielazny

https://optimmed.pl/strategie_radzenia_sobie_ze_stresem.html

.




 50 
 : Marzec 29, 2019, 14:28:11 
Zaczęty przez admin - Nowe: wysłane przez admin
.

10 najlepszych technik jak pokonać stres
============================

Kłopoty finansowe, wymagający szef, praca pod presją – wszystko to sprawia, że żyjesz w stresie. Nie raz się zastanawiasz, jak zmniejszyć to nieustające napięcie, skoro na czynniki go powodujące nie masz żadnego wpływu. Sprawdź, jak pokonać stres i jakie techniki w tym celu możesz stosować.

Najlepsze sposoby na nerwicę
 
Życie w ciągłym stresie ma wpływ na zdrowie. Stale podniesione ciśnienie krwi zwiększa ryzyko zawału serca czy udaru mózgu. Osłabiona zostaje odporność, więc wzrasta podatność na wszelkie infekcje i choroby bakteryjne czy wirusowe.
Pojawić mogą się migreny, wrzody żołądka, zaburzenia pamięci i koncentracji. Również skurcze mięśni, drżenie rąk uważane są za skutek chronicznego stresu. Podniesiony poziom stresu jest też pośrednio odpowiedzialny za wzrost zaburzeń lękowych i nerwic.
Pamiętaj jednak, że nie każdy rodzaj stresu jest szkodliwy. W małych dawkach może pomóc Ci podejmować ważne decyzje i zmotywować do jak najlepszej pracy.


Nie każdy stres jest zły


Pojęcie „stres” wprowadził po raz pierwszy Hans Hugo Selye, który zajmował się tą tematyką przez 50 lat. Postawił on hipotezę, że  źródłem wielu chorób jest to, że człowiek nie umie radzić sobie w różnych trudnych sytuacjach.
 





Jak każde pojęcie odnoszące się do spraw skomplikowanej ludzkiej psychiki, „stres” ma wiele źródeł i przyczyn.


Stres może być definiowany jako proces, w którym czynniki środowiskowe zagrażają równowadze organizmu, pewnej relacji między człowiekiem, a zewnętrznymi czynnikami. Stres to także reakcja organizmu na owe czynniki, nazywane niekiedy stresorami. Stres to również bodziec, czyli taka sytuacja, która wywołuje napięcie i wyzwala silne emocje.
Stres uruchamia szereg mechanizmów, pojawia się reakcja zarówno fizjologiczna, jak i psychologiczna. Może to mieć znaczący wpływ na zdrowie człowieka.


Dlaczego tak się dzieje?
Próbują to wyjaśnić dwie teorie:

Teoria biologiczna.

Opisuje ona stres jako aktywację dwóch układów – przysadka w mózgu wydziela hormon, który powoduje wydzielenie „hormonu stresu”– kortyzolu (zwiększa on spalanie białka i tłuszczu, zmniejsza stan zapalny). Drugi układ to pobudzenie współczulnego układu nerwowego i wydzielenie adrenaliny oraz noradrenaliny – te hormony są z kolei odpowiedzialne za wprowadzenie organizmu w stan wzmożonej aktywności: serce bije szybciej, rośnie ciśnienie krwi, oddech przyspiesza, mięśnie są napięte, mózg jest pobudzony i czujny. To pobudzenie przygotowuje ciało do walki lub ucieczki. Zbyt długie pozostawanie w tym stanie powoduje zmęczenie, wyczerpanie i szereg skutków fizjologicznych.

Teoria psychologiczna.

W wyniku pojawiania się bodźca zewnętrznego ujawnia się silne napięcie emocjonalne, które utrudnia prawidłowe funkcjonowanie. Odczuwa się silny dyskomfort. Ta teoria bliższa jest potocznemu rozumieniu pojęcia stresu.


Aby odróżnić stres pozytywny, który sprawia, że w czasie egzaminu myślimy jasno, a w sytuacji krytycznej podejmujemy wyważone decyzje, od stresu chronicznego, który zmienia życie na gorsze, wprowadzono dwa pojęcia:


Eustres – stres „dobry”, motywujący; stan, w którym jesteśmy gotowi podejmować decyzje i realizować postawione sobie cele,

Dystres – stres „zły”, osłabiający, paraliżuje lub zniechęca; jeśli się przedłuża, jest przyczyną zmęczenia, cierpienia, chorób.
Kiedy stresu jest zbyt dużo…
 




Stres to stan obejmujący cały organizm.

Odpowiedzią na niego jest uruchomienie funkcji regulacyjnych psychiki.
Objawy fizjologiczne przedłużającego się stresu, czyli dystresu, to:


•   bóle: głowy, żołądka, mięśni,
•   problemy gastryczne – biegunka, zaparcia,
•   nudności, wymioty,
•   ucisk w klatce piersiowej,
•   przyspieszone tętno,
•   drżenie rąk,
•   tiki nerwowe,
•   spadek libido,
•   spadek odporności i związane z tym częste przeziębienia.


Jak wspomniano, stres wpływa również na psychikę. Może być przyczyną dwóch, bardzo silnych reakcji: lęku lub gniewu, ale także takich symptomów, jak:

•   uczucie niepokoju,
•   rozdrażnienie, podenerwowanie, zniecierpliwienie,
•   utrata kontroli nad emocjami, wybuchowość,
•   onieśmielenie, zakłopotanie,
•   nadmierne pobudzenie, niemożność zrelaksowania się,
•   zmienność nastrojów, wpadnie ze skrajności w skrajność,
•   utrata umiejętności cieszenia się, poczucie bycia nieszczęśliwym,
•   obniżenie poziomu zdolności poznawczych – problemy z pamięcią, sztywne i mało elastyczne podejście do problemów, spadek kreatywności – powielanie znanych rozwiązań i zachowań,
•   trudności z koncentracją uwagi, gonitwa myśli,
•   nieadekwatna ocena sytuacji, trudności w ocenianiu konsekwencji i następstw,
•   trudności z podejmowaniem decyzji.

 
Radzenie sobie ze stresem

 




Każdego dnia napotykamy wiele sytuacji nowych i setki powtarzających się. Każda z nich musi zostać oceniona i odpowiednio sklasyfikowana: jako taka, która nie ma dla nas znaczenia, taka, która jest sprzyjająca lub jako negatywna. Psycholodzy nazywają ten proces oceną pierwotną.


Ocena pierwotna jest absolutnie subiektywna. To, co jedna osoba postrzega jako zagrożenie, dla innej jest szansą. Jeżeli wydarzenie jest postrzegane jako stresujące, to zwykle rozpatrywane jest jako strata (coś, co już się stało), zagrożenie (przewidywana krzywda) lub wyzwanie (wymaga oszacowania potencjalnych strat i zysków).


Ocena pierwotna często jest też nagła. Związane jest to z biologicznym mechanizmem stresu – szybka reakcja umożliwia walkę lub ucieczkę w sytuacji zagrożenia. Ta gwałtowność reakcji sprawia jednak, że pochopnie podjęta ocena może być błędna i realnego zagrożenia nie ma.
Gdy sytuacja zostanie odpowiednio rozpoznana, rozpoczyna się proces oceny wtórnej, który polega na określaniu własnych możliwości zmierzenia się z nią. Od tych dwóch ocen zależy to, czy i jak sobie ze stresem poradzimy.


Po dokonaniu oceny pierwotnej i wtórnej, można w oparciu o nie podjąć dwie decyzje, których celem jest przywrócenie równowagi.

Decyzja może być:

•   ukierunkowana na zadanie – poprawa relacji, próba poradzenia sobie z sytuacją, rozwiązanie problemu, zmiana własnego działania lub dokonanie zmiany w otoczeniu,
•   ukierunkowana na emocje – złagodzenie własnego stanu emocjonalnego (na przykład unikanie).

Jedna decyzja nie wyklucza drugiej, obie mogą się wzajemnie przenikać. Sposób radzenia sobie ze stresem może zmniejszyć jego wpływ oraz złagodzić konsekwencje, dlatego warto znać techniki, które mogą w tym pomóc. Na szczęście sposobów na to, jak pokonać stres, jest kilka.


Rodzaje technik radzenia sobie ze stresem


Techniki radzenia sobie ze stresem można podzielić na 4 grupy:

1.   takie, które polegają na wywieraniu wpływu na sytuację powodującą stres – to przede wszystkim techniki poprawiające umiejętności interpersonalne: asertywność, negocjowanie, rozwiązywanie konfliktów, zrozumienie innych,
2.   techniki, dzięki którym stres postrzegany jest w inny sposób, a znaczenie bodźców zostaje zmienione, ćwiczenia poznawcze, które pomagają zmienić sposób myślenia, postrzegania rzeczywistości, ale też wprowadzenie fizycznych zmian,
3.   redukowanie napięcia emocjonalnego, doskonalenie umiejętności radzenia sobie z własnymi uczuciami, rozładowywanie napięć i emocji,
4.   unikanie sytuacji i bodźców, które stres wywołują.
Strategie unikowe, czy zaprzeczanie, zwykle oceniane są jako niewłaściwe podejście do stresu – zdecydowanie zaleca się skonfrontowanie z problemem. Jednak są takie sytuacje, w których strategia unikowa może okazać się najlepszym rozwiązaniem.


Jeżeli czynnikiem stresującym jest hałas, złe oświetlenie, niewygoda – najlepszym sposobem będzie uniknięcie tych czynników poprzez zmianę środowiska: wygłuszenie pomieszczenia, założenie słuchawek izolujących od dźwięków, montaż rolet, zmiany wprowadzone na stanowisku pracy. Czasami trzeba podjąć bardziej drastyczne decyzje – takie, jak zmiana pracy, przeprowadzka czy zakończenie znajomości z człowiekiem, który ma na Ciebie wyraźnie niekorzystny wpływ.
 
Sposoby na stres


1. Zadbaj o swoje zdrowie
 




Organizm dysponuje pewnymi zasobami, dzięki którym radzi sobie ze stresem. Istnieje koncepcja, że tworzą one układ, nazywany antystresem. Układ antystresowy istnieje obok układu stresogennego i jest z nim w równowadze.

Działanie hamujące stres mają takie czynniki, na które nie mamy wpływu (jak wydzielanie oksytocyny czy praca ciała migdałowatego), ale też ogólny stan zdrowia. Dlatego tak ważne jest, aby utrzymywać organizm w dobrej formie. Szczególną uwagę warto zwrócić na aktywność fizyczną, dietę (powinna być bogata w odpowiednie makro i mikroelementy, szczególnie ważny jest poziom magnezu), odpowiednie nawodnienie.


Ćwiczenia fizyczne wykonywanie rano lub po powrocie z pracy pomagają w poradzeniu sobie z napięciem, jakie pojawia się w wyniku uwalniania się adrenaliny. Intensywny trening nie tylko poprawia ogólną formę, ale pozwala też oderwać się od myślenia o problemach.

Zmęczenie fizyczne z reguły ułatwia też zasypianie.

Istotnym elementem zdrowego stylu życia jest rozsądne podejście do spożywanych używek: kawy i alkoholu.

Kofeina – dla wielu poranna kawa jest konieczna, aby dzień mógł się rozpocząć na dobre. Kofeina pobudza, usuwa zmęczenie, polepsza nastrój, dzięki niej łatwiej się skoncentrować, skupić uwagę, zapamiętywać. Jednak zbyt wiele kofeiny ma niekorzystny wpływ: pobudzenie staje się nadmierne, serce bije niemiarowo, pojawia się ryzyko odwodnienia (zwiększa się diureza, czyli ilość wydalanego moczu jest większa niż ilość wypitego płynu). Kawę i inne napoje zawierające kofeinę należy więc pić z umiarem.


Alkohol – pomaga rozluźnić się, więc wydaje się, że łagodzi objawy stresu. Jednak jest to strategia krótkotrwała i w dłuższym rozrachunku wyrządzająca ogromne szkody w Twoim organizmie –  bardzo łatwo popaść w uzależnienie i łudzić się, że problemy zostały rozwiązane.

2. Odpocznij
 




Idziesz na spotkanie z przyjaciółmi, ale co chwilę sprawdzasz telefon, odczytujesz maile. Przerywasz oglądanie filmu i odczytujesz sms-a. Łapiesz się na tym, że w czasie relaksującej kąpieli zaczynasz myśleć o swoim problemie w pracy…Nawet jeżeli postanowisz sobie, że właśnie jest czas na odpoczynek i decydujesz się „nic nie robić”, to nie zawsze się udaje. Zmuszenie ciała do leżenia jest łatwe. Znacznie trudniej jest zmusić do odpoczynku własny mózg.

Każdy ma swojego wewnętrznego „szefa” – poczucie odpowiedzialności, wewnętrzną motywację, własnego krytyka – nazywamy to różnie. Jest to nasza siła, dzięki której potrafimy zmusić się do wykonania nawet nudnych czy przykrych obowiązków. Jednak pielęgnowanie jej w sobie może też doprowadzić do tego, że w czasie odpoczynku pojawiają się kontrolujące i uniemożliwiające rozluźnienie myśli.


Sprawdzone sposoby, które ułatwiają rozluźnienie się, to:


•   Słuchanie muzyki lub wsłuchiwanie się w odgłosy przyrody. Ponieważ muzyka ma wpływ na samopoczucie człowieka, to jej słuchanie pozwala na uspokojenie się, rozluźnienie w sytuacji nasilonego stresu. Słuchanie muzyki poprawia nastrój i dostarcza pozytywnych przeżyć. Czasami pomaga również w rozładowaniu napięcia, szczególnie gdy towarzyszy jej taniec lub relaksującą kąpiel. Odsunąć od siebie niespokojne myśli pomaga też słuchanie dźwięków natury – tych prawdziwych lub z odpowiednio przygotowanych nagrań relaksacyjnych.
•   Kąpiel albo masaż z dodatkiem olejków aromatycznych ułatwi rozluźnienie napiętych całodziennym stresem mięśni. Olejki eteryczne z pomarańczy, lawendy, melisy mają własności uspokajające i kojące nerwy, dlatego warto z nich korzystać przygotowując relaksującą kapiel.
•   Techniki relaksacyjne (dwie najpopularniejsze omówiono w kolejnych punktach).


3. Technika relaksacji według Jacobsona


Celem technik relaksacyjnych jest wprowadzenie ciała w stan odprężenia poprzez zmniejszenie napięcia mięśni. Przyczyną tego napięcia jest nadmiar bodźców lub potrzeby, których zaspokoić w danej chwili nie można.

Według Jacobsona, aby doprowadzić do rozluźnienia, konieczny jest całkowity brak ruchu każdego mięśnia. Oczywiście, napinanie mięśni jest niezbędne, aby wykonywać różne prace i przemieszczać się, ale duża część napięcia mięśniowego jest zbędna i bezcelowa.
Nauka tej techniki polega na świadomym napinaniu, a następnie rozluźnianiu poszczególnych grup mięśni. Powtórzenie takich ćwiczeń setki razy, sprawia, że pojawia się niemal automatyczna umiejętność rozluźnienia mięśni, co pomaga pozbyć się napięcia.


4. Trening autogenny Schultza


Trening autogenny Schultza przeciwdziała zmęczeniu i ułatwia „regenerację” psychiczną. Obniża ogólne napięcie mięśni. Taki stan relaksu przyczynia się do tworzenia pozytywnego obrazu siebie poprzez akceptację i wiarę we własne siły.

Metoda ta polega na takim oddziaływaniu na własne ciało i psychikę, aby wyzwolić reakcję odprężenia.

 Nauka ćwiczeń składa się z kilku etapów:

•   przyjęcie postawy, w której łatwiej o odprężenie – postawa bierna siedząca, leżąca lub półleżąca,
•   koncentrowanie się na reakcjach ciała poprzez wywoływanie uczucia „ciężkich” rąk, nóg, całego tułowia,
•   wyczuwanie własnego oddechu, wsłuchiwanie się w bicie serca – zwalnianie ich,
•   sterowanie reakcjami organizmu, zmienianie rytmu pracy.


5. Zajmij czymś ręce


Ponieważ napięcie emocjonalne powoduje napięcie mięśni i odwrotnie, sposobem na zapanowanie nad jednym i drugim są różne „antystresowe” zabawki: piłeczki, kulki, ludziki.
Wykonane są z różnych materiałów, a ich ugniatanie i ściskanie to prosty osób na odreagowanie wewnętrznego napięcia.


6. Odreaguj

Odreagowywać można też w inny sposób. Dla wielu osób doskonałym sposobem na uwolnienie się od emocji jest krzyk. Niestety, ciężko znaleźć miejsce, gdzie krzyk nie będzie nikomu przeszkadzał.

Odreagowywaniu służy też sport – szczególnie wszystkie formy sportów czy sztuk walki. Tam skumulowane emocje można z siebie bezpiecznie wyrzucić.


7. Przekonaj siebie

Autosugestia to wpływanie poprzez słowa wypowiadane głośno lub w myślach, a skierowanie do siebie samego.

Autosugestia powinna być pozytywna. Można w niej stosować stwierdzenia afirmacyjne, czyli powtarzanie pozytywnych stwierdzeń dotyczących samego siebie, w rodzaju „Potrafię to zrobić”, „Jestem silna/y”. Takie stwierdzenia ułatwiają zmobilizowanie się i odnalezienie niezbędnej energii.

Warto mieć na uwadze, że negatywna sugestia również ma wpływ. Jeśli powtarzasz sobie „nie dam rady, nie potrafię, jestem do niczego” – trudniej w sobie odnaleźć siły niezbędne do wykonania zadania. Staraj się unikać tego typu wewnętrznych rozmów jeśli e u sibie zauważysz.

8. Wsłuchaj się w siebie
 



Radzenia sobie z emocjami nie można rozpocząć bez uważnej obserwacji samego siebie i nauki rozpoznawania, a także nazywania uczuć. Umiejętność wyodrębnienia spośród szarpiących nami emocji jednej konkretnej, jest konieczne do tego, aby podjąć jakieś działanie.

Kiedy czujesz rosnące napięcie, odpowiedz sobie na pytanie „Co mnie denerwuje? Dlaczego jestem poirytowany? Co mnie niepokoi?”. Czasem może się okazać, że przyczyna jest banalna i łatwo ją usunąć zapobiegając narastaniu napięcia.
Uczucia to także sposób poinformowania nas o naszych nie do końca uświadamianych potrzebach. Ich zaspokojenie obniża poziom odczuwanego stresu.


9. Przygotuj się wcześniej


Jeśli wiesz, że czeka Cię wyjątkowo stresująca sytuacja, możesz do niej przygotować się wcześniej. Służy temu wizualizacja, czyli kolejne wyobrażanie sobie sytuacji – sekwencji obrazów, towarzyszących im zapachów, smaków.
Jeśli wizualizacja wywoła reakcję stresową, to jest to okazja do przeanalizowania uczuć i zapanowania nad nimi. Wielokrotne odtwarzanie sytuacji w myślach, pozwoli też na oswojenie się z sytuacją – z czasem reakcja na nią stanie się coraz słabsza i kiedy przyjdzie czas zmierzyć się z rzeczywistością, nie będzie ona aż tak pobudzająca.


10. Medytuj


Jest wiele technik medytacyjnych. Mogą one towarzyszyć ćwiczeniom (takim jak joga) lub polegać na spokojnym oddychaniu (z liczeniem wdechów i wydechów, ale bez próby ingerowania w tempo czy długość), ograniczeniu wszelkiej aktywności i obserwowaniu swoich myśli. Medytacja pomaga zrelaksować się, oderwać od stresującej sytuacji i nabrać do niej odpowiedniego dystansu.

Chociaż nie istnieje jeden, pewny i zawsze skuteczny sposób na radzenie sobie z sytuacjami, które stresują, warto wypróbować różne techniki, aby znaleźć taką, która nauczy nas, jak pokonać stres.


Polecam Ci  inne moje artykuły:

•   Jak leczyć nerwicę: poznaj 9 niezawodnych sposobów
•   Objawy nerwicy: sprawdź czy naprawdę masz nerwicę
•   Relaksacja: najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjne
•   Jak radzić sobie z nerwicą: porady, które zmienią Twoje życie


https://www.pokonajlek.pl/jak-pokonac-stres/

.



Strony: 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10
Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap
Strona wygenerowana w 0.095 sekund z 15 zapytaniami.

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

watahacienia panzerdivisiontiger pyb kalinowatyper japonia